PROSES PENGGARAPAN MOTIF KRAF TRADISIONAL BERASASKAN KEPADA SUBJEK ALAM

Sejak dari dahulu lagi, motif sesuatu corak terhasil melalui proses penggarapan adalah daripada pengamatan pereka-perekanya. Seni kraf Melayu misalnya mendapatkan sumber motif dari alam flora seperti bunga, pucuk, daun, ranting dan sebagainya. Ini semua adalah berasaskan pengamatan orang dulu-dulu dalam menghasilkan sesuatu corak dan rekaan. Kebiasaannya sumber sesuatu motif diilhamkan daripada alam semulajadi (bunga, siput, kayu, serangga dan haiwan), bahan buatan manusia (kerusi, meja, rumah dan gunting), geometri (bulat, segi tiga dan segi empat) dan rupa barangan kraf tradisional (wau, gasing dan keris) (Zulkifli Yaakob & Mohd. Jamel Ismail, 2007). 

Selepas kedatangan Islam, tukang kraf Melayu mula berusaha mengubah konsep seni kraf melalui proses penggarapan motif mereka lebih kepada ciri-ciri keislaman dan bertepatan dengan kehendak agama. Walaupun tanpa motif dan bentuk-bentuk dewa, seni kraf tetap subur dengan motif flora, kosmos dan tulisan khat yang membanyangkan kepercayaan terhadap agama Islam itu sendiri (Ismail Said & Ahmad Saifuddin Abdullah, 2001).

Ciri-ciri seni Islam yang lain itu jelas diperlihatkan dalam ragam hias seperti penggunaan unsur geometri, motif yang berulang dan arabes. Subjek daripada flora paling banyak diilhamkan sebagai motif dalam ragam hias kraf Melayu seperti rupa bunga, daun dan sebagainya, di samping penggunaan rupa geometri dan ayat-ayat daripada al-Quran (Khairuddin Talib, 2007). 

Contoh jenis-jenis motif yang digarap boleh didapati daripada rupa bentuk daripada alam ciptaan ilahi seperti flora (Buah Mangga, Daun Siti Fatimah, Bunga Teratai dan Bunga Mawar), rupa bentuk geometri (Segiempat, Bulat, Bujur, Segitiga dan geometri lain) dan rupabentuk arabes (seni khat) (Mohd Zaihidee  Arshad, 2007).